สินค้าที่จับต้องไม่ได้

ตั้งแต่อดีตจนมาถึงปัจจุบัน โลกทางการค้าได้พัฒนารูปแบบขึ้นมาเรื่อยๆ เมื่อก่อนมีการแลกเปลี่ยนสินค้าต่อสินค้ากันโดยตรง ต่อมาได้มีการใช้สัญลักษณ์แทนให้การแลกเปลี่ยน ยุคแรกเป็นพวกเบี้ยต่างๆปัจจุบันก็เป็นเงินตราสกุลต่างๆ

ในปัจจุบันคนเราเริ่มจับต้องเงินตรากันน้อยลง แต่ให้เลขดิจิตอลในการใช้จ่าย รูปแบบที่เห็นได้ชัดเจนคือ บัตรเครดิต,เช็ค และการโอนเงินผ่านทาง atm หรือผ่านอินเตอร์เนต สิ่งที่พัฒนาขึ้นมาอีกคือบัตรเครดิตสำหรับอินเตอร์เนตที่เรียกว่า e-webcard ซึ่งธนาคารจะให้เลขที่บัตรกับเลขหลังบัตร3ตัวมา แต่ไม่มีบัตรจริงๆ(ซึ่งผมใช้อยู่แล้วยอมรับว่าสะดวกมาก) ล่าสุดผมได้ซื้อเกมmonopoly(บ้านเราเรียกว่าเกมเศรษฐี) และเกมchocolatier(ประมาณว่าเป็นพ่อค้าช็อกโกแลต) มาจากเวบgamehouse.com ประเด็นที่ผมต้องการจะบอกอยู่ตรงนี้ครับ ทางgamehouseไม่ได้ส่งcdหรือdvdหรืออะไรมาให้ผมเลย ผมต้องทำการdownload fileจากเวบมาเอง และนำuserกับรหัสที่ทางgamehouseส่งมาให้ทางอีเมลหลังจากจ่ายเงินแล้วมาลงทะเบียนอีกที

พวกซอฟท์แวร์ต่างๆจริงๆแล้วผมถือว่าเราไม่สามารถจับต้องมันได้(เราจับได้แต่ภาชนะที่บรรจุมันไว้) แต่มีค่ามหาศาลต่อชีวิตคนในปัจจุบัน

secondlifeเป็นอีกหนึ่งตัวอย่าง ที่มีประชากรจำนวน9ล้านคนในvitual worldแห่งนี้ และสกุลเงินที่สามารถนำมาแลกเป็นเงินจริงๆได้เป็นสิ่งที่น่าดึงดูดสำหรับผู้เล่นรายย่อยๆทีต้องการหารายได้บนโลกไซเบอร์ นอกจากนี้พื้นที่ในsecondlifeกลายเป็นสมรภูมิรบของบรรดาบริษัทยักษ์ใหญ่ต่างๆที่ลงป้ายโฆษณาตามที่ต่างๆในโลกเสมือนจริง รวมถึงการสร้างร้านค้าเพื่อขายของ และสร้างเมืองของบริษัทของตนขึ้นมาบนโลกเสมือนจริง(มหาวิทยาลัยต่างๆเปิดสอนในsecondlifeกันด้วย ซึ่งของไทยก็มีabacที่กำลังดำเนินการสร้างอยู่)

จากที่ได้กล่าวมาทั้งหมดนั้นแสดงให้เห็นว่าโลกกำลังเดินหน้าเข้าสู่โลกเสมือนจริง ที่เราจับต้องสิ่งของกันน้อยลงแต่มีประสิทธิผลมากขึ้น