การหาที่นั่งบนรถเมล์

ผมขอยอมรับตรงๆเลยว่าเคยอยู่กทม.มา10ปีเคยนั่งรถเมล์ไม่ถึง10ครั้ง พอกลับไปอยู่ภูเก็ตก็อาศัยรถแม่ แล้วพ่อก็เมตตาให้รถมาขับ
ช่วงนี้ผมใช้รถเมล์บ่อยมากๆครับ และกำลังรู้สึกสนุกมากกับการขึ้นรถเมล์เพราะทำให้ผมได้สัมผัสกับวิถีชีวิตที่ผมไม่เคยมาสัมผัส ซึ่งมีผลดีต่อผมในฐานะนักลงทุนคนนึงที่จะได้เปิดโลกทัศน์ใหม่ๆบ้าง

เอาล่ะเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า โดยหลักทางกายภาพของมนุษย์ทุกคนย่อมต้องการความสบายและเมื่อต้องขึ้นรถเมล์ แน่นอนว่าสิ่งแรกที่ทุกคนจะทำคือหาที่นั่ง ซึ่งที่นั่งมีจำนวนจำกัด(จากที่ผมมองคร่าวๆวันนี้น่าจะประมาณ28ที่นั่ง ในไทยรถแต่ละคันมีการวางที่นั่งไม่เหมือนกันอีก*_* ) ถ้ามีคนขึ้นไม่เยอะก็ไม่เป็นไรยังไงก็ได้นั่ง แต่ถ้าจำนวนผู้โดยสารมีมากกว่าจำนวนที่นั่งล่ะ แน่นอนว่าdemandมากกว่าsupplyแล้ว(เศรษฐศาสตร์เป็นเรื่องใกล้ตัวครับ) ดังนั้นคนที่อยากนั่งจะต้องหาstrategyให้ได้ว่าต้องทำอย่างไรจึงจะได้นั่งแล้วยังต้องใช้หลักความน่าจะเป็น(probability)มาประกอบด้วย คุณลองนึกภาพดูว่าคุณทำอะไรบ้างตั้งแต่คุณอยู่ที่ป้ายรถจนกระทั่งขึ้นรถ
ส่วนตัวของผมนะผมจะพยายามเตรียมเงินให้พร้อมก่อนขึ้นรถ(เท่าที่จำได้เป็นนิสัยส่วนตัวตั้งแต่ขึ้นครั้งแรกๆแล้ว(culture)) การเตรียมพร้อมจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีที่จะแย่งเก้าอี้ครับ(market share)
มาดูที่กลยุทธแรกดีกว่า ผมสังเกตุเห็นว่าคนส่วนใหญ่ใช้วิธีนี้กัน Marking Strategy คือการประกบ1-1ครับ โดยถ้าจะให้ดีต้องเล็ง(focus)ไปยังบุคคล(target)ที่คุณคิดว่าเค้าน่าจะลงในอีกไม่กี่ป้ายข้างหน้า วิธีสังเกตุง่ายๆครับดูที่uniform ดูว่าทำงานที่บริษัทไหน อยู่โรงเรียนไหน มหาลัยไหน นั่นแหละจะทำให้คุณทราบจุดหมายปลายทางของเป้าหมายต่างๆแล้วเลือกmarkทันที(ข้อยกเว้นคือใช้ได้ในช่วงเช้านะครับ) ส่วนช่วงเย็นๆโปรดประกบนักเรียนและคนชราที่ไปจ่ายกับข้าวมาครับ โดยส่วนมากกลุ่มเป้าหมายนี้จะเดินทางในละแวกใกล้ๆบ้านของตน แต่Marking Strategyมีจุดอ่อนที่ร้ายแรงมากๆ เคยโดนมาแล้วครับ
คือปกติแล้วผมจะเลือกใช้กลยุทธถัดไปแต่บังเอิญว่าเย็นวันนั้นรถแน่นมากๆ(แถมรถติดโคตรๆ)นึกดูว่าผมก้าวขึ้นรถไปแล้วไม่ต้องเดินไปไหนต่อเลยครับ แล้วด้วยสัญชาตญาณดันไปเห็นเด็กนักเรียน(หญิง)นั่งอยู่ ผมพยายามแทรกเข้าไปประกบติดทันที(อย่าคิดลึกนะแค่เด็กประถม) โดยกะว่าบ้านของเธอคงจะอยู่ไม่ไกลจากรร. แต่ทราบมั้ยครับว่าผมต้องยืนตลอดเส้นทางบนถนนลาดพร้าวตอนเย็นๆที่รถติดโครตๆหนำซ้ำผมยังลงก่อนเธอซะอีก(ผมลงที่นวมินทร์ครับ) ดังนั้นกลยุทธนี้ถ้าจับเป้าหมายผิดคือจบครับ แต่เพิ่มความน่าจะเป็นจากการไปยืนประกบที่นั่งฝั่ง2คนได้ครับ

มาดูสุดยอดstrategyที่ผมคิดว่ามีน้อยคนที่จะใช้ ไม่งั้นผมก็เป็นพวกโรคจิตอยู่ว่างไม่ได้ต้องหาอะไรมาคิดให้เปลืองสมอง
นี่คือZoning Strategy ถ้าหากคุณสามารถไปยืนคุมในตำแหน่งที่มีเก้าอี้3-5ตัวได้ล่ะโอกาสได้นั่งจะเพิ่มมากขึ้น งั้นผมจะใช้ประสบการณ์จริงๆเลย(ซึ่งผมจะใช้กลยุทธนี้ทุกครั้งยกเว้นกรณีข้างบนที่ผมควบคุมmacro economyไม่ได้) เอาของวันนี้เลยล่ะกัน

วันนี้ผมขึ้นรถตรงตลาดคลองเตยครับ เวลาประมาณ17.30 ผมกำเหรียญที่เตรียมไว้พอดีในมือ(organize)แล้ววิ่งขึ้นรถ ผมมองไปที่หน้ารถและท้ายรถ(looking for opportunity)แล้วประมวลผลทันทีว่าข้างหน้าคนยืนน้อยกว่า(ตำแหน่งที่เราจะไปยืนบนรถสำคัญที่สุดเลยครับ ถ้าคุณยืนตรงกลางความน่าจะเป็นที่จะได้นั่งต่ำมากกว่าส่วนหัวกับท้ายของรถเพราะคนที่ขึ้นรถมักจะเดินไปยืนตรงกลาง(จิตวิทยาซะงั้น)เท่ากับเราจะมีคู่แข่งเพิ่ม แล้วการไปอยู่ตรงส่วนกลางของรถจะเป็นแค่Marking Strategyเท่านั้น)ต่อๆ แล้วผมเดินมาข้างหน้าพร้อมกับรีบจ่ายค่าโดยสาร พอมาอยู่ที่ส่วนหน้าผมพบทำเลทอง(Dragon Position)ตรงฝั่งซ้ายมือของหัวรถ แต่มีหญิงสาวท่านนึงยืนอยู่แต่ไม่เป็นไรด้านขวาก็ทำเลดีเพราะพอผมไปยืนคู่กับหญิงสาวท่านนั้น(synergy)จะเป็นการปิดทางเข้าออกพอดี
หญิงสาวท่านนั้นจะstand byที่นั่งทันที3ที่ ส่วนของผม2ที่ เพราะที่ว่างข้างหน้าที่อยู่ตรงกลางระหว่างผมกับเธอคือเครื่องยนต์ของรถเมล์ดังนั้นไม่มีใครเดินแทรกมาได้(non-competitive) แต่ผมโชคดีมากๆที่เธอลงป้ายถัดไป ผมจึงขยับมายืนตรงตำแหน่งของเธอซึ่งผมวางตำแหน่ง(positioning)การยืนของผมทำให้ผมกันที่ได้ถึง5ที่ทางฝั่งซ้ายทั้งหมดโดยมีที่นั่ง3ตัวที่อยู่ข้างเครื่องยนต์ แล้วแถวคู่อีก2ตัวผมยืนด้านหน้าคนที่นั่งแถวคู่ตัวริมทางเดินเพื่อปิดช่อง3ที่ด้านหน้าพอกับเพิ่มโอกาสที่จะได้นั่งในอีก2ที่ข้างหลัง เพราะถึงแม้ว่าจะมีชายหนุ่มคนนึงยืนข้างๆที่นั่งด้านหลังของผม แต่เมื่อคนที่นั่งข้างหลังของผมลุกขึ้นเขาจะต้องถอยออกไปประมาณ1-2ก้าวเพื่อหลีกทาง ส่วนผมแค่ถอยหลังมานั่งก็จบแล้ว

นี่คือศาสตร์อย่างนึงให้ชีวิตประจำวันที่เราไม่จำเป็นจะต้องไปเสียเงินลงหลักสูตรสำหรับผู้บริหารเพิ่มเติม สิ่งเหล่านี้มันอยู่รอบๆตัวเรานี่เอง มันเป็นสัญชาตญาณมนุษย์ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมองเห็นแล้วนำมันมาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันและธุรกิจการงานของคุณได้รึเปล่า ต่อให้คุณไปเรียนมาแพงๆแล้วคุณนำมาประยุกต์ใช้ไม่ได้ก็ไม่ค่าอะไร แล้วคุณก็ยังแพ้คนเดินดินธรรมดาที่เรียนในมหาลัยชีวิตโดยไม่ต้องเสียเงินสักบาทแล้วล่ะครับ

ลองให้สิ่งรอบๆตัวมาตั้งโจทย์เล่นก็ได้นะครับ แล้วคุณจะพบว่าตำราเรียนทุกเล่มบนโลกนี้อยู่ใกล้แค่เอื้อม(คิด)